یک مطالعه علمی شناختی جدید با استفاده از رهگیری‌کننده‌های رایانه‌یی چشم نشان می‌دهد دست کم 50 درصد افراد می‌توانند حرکات دست خود را حتی در غیاب کامل نور مشاهده کنند.

 به گفته دوج تادین، استاد مغز و علوم شناختی در دانشگاه روچستر و رهبر ارشد این مطالعه، تحقیق جدید نشان می‌دهد حرکات فرد، سیگنال‌های حسی را مخابره می‌کنند که می‌توانند ادراک‌ بصری واقعی را در مغز، حتی در غیاب کامل ورودی نوری، ایجاد کنند.

طی پنج آزمایش جداگانه و با حضور 129 نفر، محققان متوجه توانایی عجیب افراد در مشاهده دست خود در تاریکی شدند که نشان می‌دهد که مغز اطلاعاتی را از حس‌های مختلف برای ایجاد ادراک ترکیب می‌کند.

علاوه بر آزمایش سوژه‌های نوعی، تیم علمی همچنین افرادی را مطالعه کرد که ادغامی از حس‌هایشان را در زندگی روزمره تجربه می‌کنند.

این افراد که دارای حواس مشترک یا «سینستت» خوانده می‌شوند، ممکن است به طور مثال، هنگام گوش‌دادن به موسیقی، رنگ‌هایی را ببینند یا حتی صداهایی را بچشند.

در مطالعه انجام‌شده، قوت تصاویر بصری در میان شرکت‌کنندگان متفاوت بود، اما افراد دارای حواس مشترک (synesthete) نه تنها به طور قابل‌توجهی در دیدن حرکات بهتر عمل کردند، بلکه همچنین شکل بصری واضحی را تجربه کردند.

توانایی مزبور همچنین این موضوع را که درک نرمال انسان از بینایی نتیجه کارکرد مغز به همان اندازه چشم است، زیر سوال می‌برد.

این مطالعه گزارش‌هایی را تایید می‌کند مبنی بر این که کاشفان غار در غارهای تاریک اغلب قادر به دیدن دستان خود هستند.

برای بسیاری از افراد توانایی مشاهده حرکت خود در تاریکی احتمالا اکتسابی است.

به ادعای دانشمندان، دلیل دیدن قابل‌اعتماد دست در حال حرکت این است که مغز انسان یاد می‌گیرد تصویر حرکت موردانتظار را حتی بدون هیچ ورودی بصری واقعی پیش‌بینی کند.

گرچه دیدن حرکت دست خود در تاریکی ممکن است ساده به نظر برسد، چالش آزمایشگاهی موجود در این مطالعه، اندازه‌گیری عینی درکی بود که در نوع خود ذهنی بود.

در پژوهش انجام‌شده شرکت‌کنندگانی از شهرهای مختلف جهان از جمله روچستر، ناشویل، میشیگان و سئول حضور داشتند.

فرایند synesthete نشان می‌دهد توانایی انسان برای مشاهده حرکت خود بر اثر ارتباطات نورونی بین حس‌ها است.

گفته می‌شود، ارتباط مقطعی بین حس‌ها تداعی‌کننده ارتباط تنگاتنگ در طبیعت است و با این که انسان‌ها ریاضیات، شیمی و هنر و دیگر حوزه‌ها را جدا می‌پندارند، اما آ‌ن‌ها نمودهایی از جهان یکسان و شیوه‌هایی برای مشاهده این جهان از خلال لنزهای متفاوت هستند.

جزئیات این مطالعه در مجله Psychological Science منتشر شده است.